هشت پروژه کلیدی طراحی شده توسط برنده امسال جایزه معماری پریتزکر ، آراتا ایسوزاکی

در این مطلب نگاهی خواهیم‌داشت به پروژه‌های قابل توجه طراحی شده توسط «آراتا ایسوزاکی» (Arata Isozaki)، معمار ژاپنی‌ای که بعنوان برنده جایزه معماری پریتزکر Pritzker Prize در سال جاری معرفی شد.

ایسوزاکی ۸۷ ساله، بعنوان تاثیرگذارترین معمار ژاپن پس از جنگ جهانی دوم شناخته می‌شود، و هیات داوران جایزه پریتزکر او را بعنوان «یک معمار تطبیق‌پذیر، تاثیرگذار و بین‌المللی» توصیف نمودند.

این معمار پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه توکیو و با مدرک معماری و مهندسی کار خود را در سال ۱۹۵۴ نزد معمار برنده پریتزکر، «کنزو تانگه» (Kenzo Tange) آغاز نمود.

۹ سال بعد، او شرکت خود را تاسیس نمود و شهرت خود را با ساخت بناهایی با سبک‌های متنوع در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی، خاورمیانه و استرالیا آغاز نمود. ایسوزاکی هم مدال طلای RIBA برای معماری و هم جایزه «لئون دورو» (Leone d’Oro) را در دوسالانه معماری ونیز بابت آثار معماری‌اش دریافت کرده‌است.

ایسوزاکی چهل و ششمین دریافت‌کننده جایزه ارزشمند پریتزکر است، و هشتمین معمار ژاپنی است که به دریافت این جایزه نائل آمده‌است.

«آرک نووا» (Ark Nova)، ژاپن، ۲۰۱۳

ایسوزاکی در همکاری با «آنیش کاپور» (Anish Kapoor) هنرمند این سالن کنسرت قابل جابجایی را طراحی کرد. این سالن کنسرت به این منظور طراحی شد که به مناطقی که در زلزله و سونامی مهیب ۲۰۱۱ آسیب دیدند جابجا شود.

این حجم یک سالن اجرایی با ظرفیت ۵۰۰ صندلی را در خود جای داده‌است، و از یک پوسته پلاستیکی کشسان ساخته شده که می‌توان به سرعت آن را باد و همچنین جمع‌آوری نمود و به محل جدیدی انتقال داد.

مرکز مجمع ملی قطر، برنده جایزه معماری پریتزکر ، قطر، ۲۰۱۳

ستون‌های عظیم و درخت‌مانند، سقف معلق این مجمع ملی را نگه می‌دارند. ایسوزاکی این فرم را برای اشاره به درخت مقدس «صدر المنتها» در اسلام طراحی نمود.

این ستون‌ها در جلوی نمای شیشه‌ای مستطیل‌شکل و بزرگ این ساختمان قرار دارند. پشت این نما بزرگترین مرکز نمایشگاهی در خاورمیانه قرار دارد، به گونه‌ای که ظرفیت پذیرش ۷۰۰۰ نفر را در سالن‌های اصلی خود دارا است.

سالن «نارا سنتنیال» (Nara Centennial)، ژاپن، ۱۹۹۹

این فضای چندمنظوره طرح پیشنهادی برنده در یک مسابقه بین‌المللی است که در سال ۱۹۹۲ برگزار شد. این ساختمان برای برگزاری جشن‌های بزرگداشت یکصدساله شدن به رسمیت شناختن نارا بعنوان یک شهر ساخته‌شد.

این ساختمان با مقاطع بزرگ منحنی‌اش و نمای ساخته شده از روی و کاشی‌های سرامیک خاکستری متمایز شده‌است. این فرم اشاره به سقف معابد تودائیجی در این شهر دارد.

«پالائو سنت جوردی» (Palau Sant Jordi)، اسپانیا، ۱۹۹۲

یکی از شناخته‌شده‌ترین ساختمان‌های ایسوزاکی، پالائو سنت جوردی در بارسلونا است. این ساختمان یک فضای ورزشی است که برای بازی‌های تابستانی المپیک سال ۱۹۹۲ ساخته‌شد.

این سالن ورزشی با ۱۷ هزار صندلی با یک سقف گنبدی‌شکل پوشانده شده که متشکل از طاق‌های سنتی کاتالان است و مصالح نازک‌کاری آن مصالح بومی از جمله آجر، کاشی، روی و تراورتن است.

سالن سمفونی شانگهای، چین، ۲۰۱۴

این سالن کنسرت معتبر توسط ایسوزاکی و در همکاری با مهندس آکوستیک، «یاسوهیسا تویوتا» (Yasuhisa Toyota) و بعنوان خانه جدید ارکستر سمفونی شانگهای ساخته‌شد.

این سالن کنسرت با ظرفیت ۱۲۰۰ نفر، در داخل یک بدنه زین‌مانند و پوشیده شده از آجرهای سفالی جای گرفته‌است. این ساختمان بر روی فنرهای بسیار بزرگی قرار گرفته که آن را از سیستم متروی شهری در زیرش حفاظت کند.

موزه هنر مدرن «گانما» (Gunma)، ژاپن، ۱۹۷۴

این موزه که بعنوان یکی از شاهکارهای ایسوزاکی شناخته شده، دارای ظاهری مینیمال است تا از رقابت معماری آن با نمایشگاه‌های برگزارشده در آن جلوگیری شود.

این موزه متشکل از چینش چند مکعب در کنار یکدیگر به گونه‌ای است که یک قطعه مستطیلی بزرگتر را با جناح‌های بیرون‌زده شکل دهند. ایسوزاکی این موزه را در سال ۱۹۹۴ توسعه داد.

موزه «داموس» (Domus )، برنده جایزه معماری پریتزکر ، اسپانیا، ۱۹۹۵

موزه داموس که قبلا «کازا دل هومبر» (Casa del Hombre) نام داشت، یک موزه علوم است که توسط ایسوزاکی و در همکاری با «سزار پورتلا» (César Portela) طراحی شده‌است.

این ساختمان دارای دیوارهای بزرگ گرانیتی و یک نمای منحنی منفرد است که از ۶۶۰۰ عدد قطعه کاشی ساخته شده‌است. این موزه در بردارنده مجموعه‌ای از فضاهای نمایشگاهی است که بر روی مجموعه‌ای از سکوها قرار گرفته‌اند و به کمک رمپ به هم مرتبط می‌گردند.

پارک سرامیکی «مینو» (Mino)، ژاپن، ۲۰۰۲

این پارک متشکل از یک پل پیاده‌رو سرپوشیده با سقف بتنی و متشکل از قطعات شکسته سفالی است که رو به یک میدان در پارک سرامیکی مینو گشوده می‌شود.