پل موزه‌ای آویرو؛ تلفیق معماری و حفاظت از میراث تاریخی

دولت محلی آویرو در پرتغال، با هدف ایجاد اتصال ایمن بین کرانه‌های واگوس و سوزا، پروژه طراحی و ساخت یک گذرگاه جدید ویژه دوچرخه‌سواران و عابران پیاده را کلید زد. این پروژه با چالش حفظ بقایای پل تاریخی فارجیا، ساخته‌شده در ژوئن ۱۸۵۵ و تعطیل‌شده در سال ۱۹۷۸، روبه‌رو است. ویرانه‌های این پل که به‌عنوان بخشی از حافظه تاریخی و منظر منطقه شناخته می‌شود، نیازمند حفاظت و ادغام هوشمندانه در طراحی جدید است.

بررسی‌های کارشناسی نشان داده که یک گذرگاه با انحنایی ظریف و با قابلیت تعامل بصری پیوسته بین کاربران و سازه تاریخی، بهترین گزینه برای این پروژه است. پل جدید که با عنوان «پل موزه‌ای» معرفی شده است، امکان مشاهده دائم مناظر را حین عبور و حتی در زیر سازه فراهم می‌کند. این طراحی هوشمندانه، تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای بازدیدکنندگان ایجاد و پیوندی نمادین بین گذشته و حال منطقه آویرو برقرار می‌کند.

اولویت اصلی در فرایند طراحی این پل، کاهش ردپای بصری ساختار جدید بر محیط طبیعی پیرامون بود. استفاده از مصالحی همچون فولاد کورتن و چوب‌هایی با رنگ و بافت هماهنگ با طبیعت، به همراه فرم سیال پل، تضمینی بر ادغام هماهنگ این سازه در منظر منطقه است، حتی زمانی که آخرین نشانه‌های پل تاریخی ناپدید شود.

طراحان با محدودیت بودجه ۱۸۰ هزار یورویی، پل را در پنج بخش حداکثر ۱۴ متری طراحی کردند تا هزینه‌های حمل‌ونقل و مونتاژ کاهش پیدا کند. عرض ۲.۵ متری پل پاسخگوی نیاز همزمان دوچرخه‌سواران و عابران پیاده است. در نقاط اتصال رمپ‌ها، فضاهای تفریحی مجهز به نیمکت ایجاد شده است که امکان استراحت، ماهیگیری و لذت بردن از چشم‌انداز رودخانه را فراهم می‌کند.

سازه جدید با الهام از انحناهای طبیعی محیط‌های آبی طراحی شده و جایگاه خود را به‌گونه‌ای انتخاب کرده است که هماهنگی بصری با ویرانه‌های پل تاریخی حفظ شود. با این حال، استقلال عملکردی و زیبایی‌شناختی پل جدید، تضمین‌کننده ماندگاری آن به‌عنوان نمادی مدرن از اتصال، تجربه و نوآوری معماری در آینده است. ترکیب هوشمندانه حفاظت از میراث فرهنگی و پاسخ به الزامات مدرن و نیازهای روز جامعه، این پروژه را به الگویی پیشرو در معماری پایدار شهری تبدیل کرده است.

ایمنا