ج٫ فروردین ۱۰ام, ۱۴۰۳

پل زنجیر بوداپست از زیباترین پل های دنیا

از پل زنجیر به عنوان یکی از زیباترین پل های دنیا یاد می شود که از سال ۱۸۴۹ به بهره برداری رسید. پل زنجیر یکی از معروف‌ترین قسمت‌های شهر بوداپست است و به عنوان یکی از شگفتی های معماری معاصر به شمار می رفته است.

پل زنجیر سچنیی پلی معلق بر رود دانوب بین بودا و پست، دو سوی غربی و شرقیِ بوداپست، پایتخت مجارستان است.  پل زنجیری اولین پل دائمی بوداپست بود. تا قبل از آن نزدیک‌ترین پل برای عبور از دانوب در وین قرار داشت  که پل موقتی تنها در ماه‌های تابستان مورد استفاده قرار می‌گرفت و در فصل زمستان برای جلوگیری از یخ زدگی برچیده میشد و برای عبور و مرور از رودخانه از کشتی استفاده میکردند.

طراح پل ویلیام تیرنی کلارک، مهندس انگلیسی و سازنده آن آدام کلارک، مهندس اسکاتلندی بوده و اولین پل دائمی بر روی رود دانوب در مجارستان است که در ۲۰ نوامبر سال ۱۸۴۹ به بهره‌برداری رسید. بسیاری ساخت این پل را نقطه عطفی در رونق گرفتن و پیشرفت های اقتصادی بوداپست می دانند. چرا که بعد از ساخت این پل، شاهد پیشرفت یکباره ی اقتصاد در مجارستان می باشیم.

این پل زنجیری ۳۷۵ متر طول و ۱۶ متر عرض داشته است. فاصله بین ستون های آن ۲۰۲ متر است و دو مجسمه سنگی شیر از این پل نگهداری می کنند. بر روی این پل دو لاین برای رفت و آمد ماشین ها وجود دارد و در کناره های آن هم پیاده رو برای راه رفتن و قدم زدن است.

در زمان بازگشایی، این پل بلندترین پل اروپا بوده و با دو برجی که با زنجیرهای آهنی سازه ‌را حمایت می‌کردند جزو شکوه‌های مهندسی محسوب می‌شد. علت نامگذاری این سازه که به پل زنجیری شناخته می‌شود به خاطر همین زنجیرهای آهنی می‌باشد. از مهمترین المان های به کار گرفته شده بر روی پل می توان به برخورداری آن از دو مجسمه سنگی ساخته شده به شکل شیر یاد کرد.

در سال ۱۸۹۸ نام پل به افتخار ایشتوان سِچِنْیی یکی از اصلی‌ترین حامیان ساخت آن پل زنجیر سچنیی نامیده شد وی بعد از نرسیدن به مراسم تشییع جنازه پدرش به علت تأخیر کشتی بر اثر آب و هوای نامناسب، با قدرتی که به عنوان یک دولتمرد برجسته داشت، پروژه ساخت یک پل دائمی بر روی دانوب را به جریان انداخت.

در سال ۱۹۴۵ در اواخر جنگ جهانی دوم این سازه توسط آلمانی‌ها برای گسترش ارتش سرخ منفجر شد. یکی از اولین سازه‌هایی که بعد از پایان جنگ مورد بازسازی قرار گرفت، پل زنجیری بود و در سال ۱۹۴۹ دوباره افتتاح گردید. پل فعلی کپی دقیقی از نسخه قبلی است.

فاطمه نصرتی

درباره نویسنده