والتر گروپیوس،معمار ایده پرداز
والتر گروپیوس معمار (۱۸۸۳-۱۹۶۹) در سال ۱۹۱۰ عضو وِرکبوند شد و با پشتکار به فعالیت پرداخت: یک نمایشگاه طراحی صنعتی برگزار کرد، کتاب سال ۱۹۱۳ را با عنوان هنر در صنعت و تجارت (Die Kunst in industie und Handel) ویراستاری و سرپرستی کرد و سخنرانی‌هایی ایراد کرد. همچنین با مقوله‌ی نامه‌ای تجارتی (طراحی و ارائه‌ی محصولات برای مارک‌های تجاری مشهور آن زمان) آشنا شد. تجربه‌ی گروپیوس در زمینه‌ی ارتباط با رسانه‌ها در وِرکبوند، او را به ابزار خوبی تجهیز کرد که برای مدیریت مؤثر باؤهاؤس و بالا بردن وجهه‌ی آن در چشم عموم مورد نیازش بود.
گروپیوس پیش از همکاری با وِرکبوند، از ژوئن ۱۹۰۸ تا مارس ۱۹۱۰ برای پتر برِنس کار کرد که یکی از تأثیرگذارترین معماران آلمان بود. بِرِنس از بنیان‌گذاران وِرکبوند و «مشاور هنری» کارخانه‌ی آ.اِ.گِ (Allgemeine Electricitäts Gesellschaft) (از معروف‌ترین تولیدکنندگان محصولات برقی در جهان) در سال ۱۹۰۷ بود. به او لقب «آقای ورکبوند» دادند (یولیوس پوزِنِر). گروپیوس به عنوان کارمند دفتر بِرِنس، در سال‌های ۱۹۰۸-۱۹۰۹ شاهد چگونگی ساخت کارخانه‌ی توربین آ.اِ.گ. بود. ساختمانی با نمای متشکل از دو ستون عظیم، که شیروانی زاویه‌دار و سنگینی روی آن‌ها قرار گرفته، همانند معبدی بسیار ساده‌شده به نظر می‌رسد.
در سال ۱۹۱۱، والتر گروپیوس و شریک وی، آدولف مایر، اولین پروژه‌ی مستقلشان را برای ساختمان کارخانه‌ی فاگوس در آلفِلد در نزدیکی هانوفر دریافت کردند. این ساختمان که امروزه شهرت جهانی دارد و توصیف آن تقریباً در همه‌ی کتاب‌های تاریخ معماری هست، گرچه در زمان خود نیز نادیده گرفته نشد، اما اجتناب کامل گروپیوس از تاریخ‌باوری در آن به طور کامل درک نشد. گروپیوس با ایجاد کنج‌های شیشه‌ای بدون پشتبند و مستقل و استفاده‌ی بسیار کم از آجر، روش هنری جدیدی برای ساخت کارخانه ارائه داد.
گروپیوس به عنوان یک معمار وِرکبوند، در مورد سبک‌ها نیز اندیشه‌هایی داشت. او بر این باور بود که یک سبک جدید و ماندگار باید به وسیله‌ی ترکیب ناگزیر فرم‌های هنری و فنی به وجود آید. این روش بدین جهت اهمیت دارد که به گروپیوس اجازه‌ی غلبه بر اصول تاریخگرایی برای سبکهای هنری را میداد که هنوز در همه جا تدریس می‌شدند، و او می‌توانست این اصول را با مفاهیمی مانند روح زمانه و اراده‌ی معطوف به هنر و «هنر و تکنولوژی» جایگزین کند. دید غیرتاریخی گروپیوس، که دورنمایی از مدرنیسم را در خود داشت، او را قادر به پذیرش عقاید هنرمندان مدرن، مانند کاندینسکی، کْلِه و ایتن در همان سال‌های اول تأسیس باؤهاؤس کرد، هنرمندانی که نقاشی را از گذشته جدا ساختند و مفاهیم اساسی خاص خود را به وجود آوردند. گرپیوس بر اساس احساسات مبهمی که حتی از زمان دانشجویی خود داشت، مطالعه‌ی معماری را بیش از پنج ترم ممنوع می‌کرد. او اعتقاد داشت تاریخی که در رشته‌های معماری تدریس می‌شود، بیش از اندازه خشک و قالبی است، در حالی که خود او در کل معماری به بنیادهایی بیزمان اعتقاد داشت که قوانین تناسب، زیبایی، و توزیع فضایی از آن جمله بودند.
گروپیوس درک ایده‌آلیسی از نقش خود در طی این سال‌های کارآموزی داشت، نقشی که در آن، معماری دارای ارزش فرهنگی زیادی بود و معمار در آثار خود رگه‌هایی از تصویری را که فردریش نیچه از انسان ارائه میداد، به نمایش می‌گذاشت.
نمونه‌ای از آن را می‌توان در زبان نمایشی گروپیوس در مقاله‌ی سال ۱۹۱۱ او با عنوان هنر یادبودی و ساخت صنعتی (Manumentale Kunst und Industriebau) مشاهده کرد: «فقط نبوغ قدرت آن‌را دارد که عنصر خاکی را به یاری عنصر اثیری تثبیت کند، تا آنچه درک ناشدنی است آشکار گردد.»
دیگر ویژگی مهم گروپیوس تأکید وی بر اقتصاد بود . در سال ۱۹۱۰ وی مقاله‌ای تحت عنوان برنامه‌ی تأسیس و ارائه‌ی انجمن ساخت و ساز جامع مسکن بر یک مبنای هنری واحد* نوشت (مقاله ادامه‌ای نداشت) که در آن، به تبلیغ صنعتی‌سازی ساخت خانه به وسیله‌ی استفاده از نمونه‌های استاندارد و اجزای یکسان پرداخت. سرنوشت گروپیوس چنین بود که هیچگاه از این رویکرد اقتصادی _صنعتیِ خود دست نکشد.
در سال‌های پیش از جنگ جهانی اول، ایده‌های گروپیوس را نمی‌شد منحصربه‌فرد دانست. با این حال او برای ایجاد یک معماری نوین با توجه به ایده‌های جاری آن زمان، از معماران دیگر شور و حرارت بیشتری داشت. دیگر ویژگی گروپیوس، ضروری دانستن توسعه و ترویج این راه جدید و نوین بود. او موضع خود را برای نخستین بار در «مناقشه‌ی ورکبوند» در سال ۱۹۱۴ تشریح کرد. در آن سال، هرمان موتِزیوس، یکی از پایه‌گذاران مؤسسه، اظهار داشت که برای تولیدات بهتر، استفاده از تیپ های استاندارد و مناسب برای تولید صنعتی، بسیار مهم‌تر از آزادی هنر شخصی است. غضبناک‌ترین جواب به این پیشنهاد از سوی هنری وان دِ وِِلده بود، کسی که بر نقش خلاقیت هنرمند در آفرینش آثار هنری تاکید داشت، دیدگاهی که گروپیوس نیز بر آن صحّه گذاشت.
درباره نویسنده
نویسنده