پ٫ فروردین ۹ام, ۱۴۰۳

نگاهی به زندگی و آثار محسن فروغی

محسن فروغی در سال ۱۲۸۶ در تهران متولد ، تحصیلات مقدماتی خود را در دارالمعلمین گذراند و پس از هفت سال جهت ادامه تحصیل به فرانسه رفت.
در مدرسه عالی بوزار وارد و در رشته معماری فارغ التحصیل شد.
وی در سال ۱۳۱۹ خورشیدی با همکاری آندره گدار ، دانشکده معماری و هنر های زیبای دانشگاه تهران را تاسیس نمود.
قریب پانزده سال ریاست دانشگاه را بر عهده داشت ، او عتیقه شناسی ماهر بود و در سال ۱۳۶۱ خورشیدی در سن ۷۵ سالگی در تهران در گذشت
از مهمترین آثار او : دانشکده حقوق دانشگاه تهران ، وزارت دارایی ، آرامگاه رضا شاه ، آرامگاه سعدی ، آرامگاه باباطاهر در همدان ، شعبه مرکزی بانک کشاورزی در تهران ساختمان اصلی بانک مسکن در فردوسی و ….

 

محسن فروغی از دسته معماران مدرنیستی بود که به پیشینه فرهنگی ایران عشق می ورزید . او برداشت فرمال و ظاهری از تاریخ را سطحی نگری همکاران جوان خود می دانست
و بر این عقیده بود که رابطه ساختمان ها را از نظر سبک و شکل می توان به دو دسته تقسیم کرد :
رابطه ظاهری و رابطه حقیقی یا باطنی .
برای فروغی رابطه ظاهری به مانند ساختمان های ساخته شده در ابتدای دوره شکل گیری معماری ساسانی است که با الگو برداری از معماری هخامنشی در صدد خلق شباهت بین معماری ساسانی و هخامنشی بودند.
به زعم او نقش و نگارهای معماری ساسانی ، کپی فرمال از تزئینات هخامنشی است و هیچ وقت شاهد شکل گیری روح معماری هخامنشی در دوره ساسانی نبودیم.
متنی از او در همین مقوله در مجله گلبانگ به سال ۱۳۴۰ خورشیدی است :
از ابنیه امروز تهران ساختمان بانک ملی قدیم در فردوسی را می توان به طور مثال ذکر کرد که یک طرح اروپایی است، ولی در آن چند ستون و دندانه هایی بالای دیوارها از آثار هخامنشی اضافه شده است.
قسمت عمده اتاق ها برخلاف عادت ایران به طرف مشرق و مغرب از گرمای تابستان و سرمای زمستان غیر قابل سکونت می باشد
و حجم کلی نیز به هیچ یک از بناهای قدیم شباهت ندارد
پس می توان گفت رابطه آن با ساختمان های قدیم ایران ظاهری است.

 

فاران مرتضایی وحید

درباره نویسنده