ی٫ اردیبهشت ۱۶ام, ۱۴۰۳

معماری مدرسه ای ویژه گرا، خلاق و متنوع

ترکیب فضاهای بلند و کم سقف، پرنور و کم نور، کوچک و بزرگ، به کودکان این امکان را می دهد که بسته به نیازها و خلق و خوی خود به موقعیت های اجتماعی مختلف – مجامع بزرگ، گروه های کوچکتر یا تنهایی – روی بیاورند.

این هفته نگاهی به معماری مدرسه اسکوباک (SKOVBAKKE)، در شهر اودر دانمارک می کنیم. اسکوباک در زبان دانمارکی به معنای سینی های جنگلی است.

مدرسه تمرکز ویژه ای بر ورزش به عنوان بخشی طبیعی از زندگی روزمره دارد. بنابراین، به عنوان مثال، مسیرهای دسترسی در مناطق مشترک به عنوان مسیر برای ورزش طراحی شده است، در هر کلاس درس یک منطقه به طور خاص برای فعالیت بدنی طراحی شده است و چند سالن مدرسه به طور مستقیم به اتاق مشترک مدرسه مرتبط است و نقش سالن ورزشی را فراهم می کند، تا به عنوان یک منطقه بازی و حرکت فعال در زمان استراحت استفاده شود.

وظیفه ما با مدرسه جدید این بود که مجموعه ای از ساختمان های قدیمی را جایگزین کنیم که چندین بار توسعه یافته بودند و بنابراین به عنوان یک مجموعه تکه تکه و نامناسب برای روش های آموزشی مدرن ظاهر می شدند. مجتمع جدید یک مدرسه برای ۶۵۰ دانش آموز و یک مهدکودک برای ۱۰۰ کودک را در یک محیط آموزشی جدید متنوع و شفاف ترکیب می کند، که تعامل بین حوزه های موضوعی را ترویج می کند و تاکید ویژه ای بر ایجاد فعالیت بدنی و بازی، به عنوان بخشی طبیعی از زندگی روزمره کودکان دارد.

این مدرسه به عنوان یک ساختمان دو طبقه با الهام از بافت موجود طراحی شده است. سبرا (CEBRA) معمار مدرسه، توضیح می دهد که ما تصمیم گرفتیم از سقف های شیبدار و مقیاس انسانی استفاده کنیم که هویت دانش آموزان و ساکنان اودر را تضمین می کند. او ادامه می‌دهد: «ما تا آنجا که ممکن است درختان اصلی را حفظ کرده‌ایم زیرا انتقالی نرم به محیط سبز می‌دهند. چند درختی که مجبور شدیم قطع کنیم در فضای داخلی به عنوان مبلمان استفاده مجدد شده است. علاوه بر این، بخش‌های چوبی تمام ورودی‌ها را برجسته می‌کند و در داخل پلکان چشمگیر نیز از چوب ساخته شده است. به این ترتیب تماس فیزیکی با معماری از طریق ماده دلپذیر و محرک – چوب برقرار می شود.»

 

تجربه یک مدرسه در چیدمان سه سازه که گرد یک دهلیز مرکزی قرار می گیرند. محیط اطراف باز می شود و فضاهای محوطه سازی و ساختمانی متنوع و جالبی را چه در بیرون و چه در داخل ایجاد می کند.

این ساختمان به صورت چهار انگشت افست طراحی شده است که همگی به سمت یک فضای مشترک مرکزی بزرگ و سه میدان موضوعی مجاور با موضوعات مختلف – میدان خلاق، میدان علمی و میدان ورزشی- قرار گرفته اند. این ساختار انگشتان متلاشی شده، دسترسی مستقیم به فضاهای مشترک و محیط بیرونی را از تمام مناطق مدرسه تضمین می کند به طوری که ساختمان یک سلسله مراتب فضایی متنوع را تشکیل می دهد.

ترکیب فضاهای با سقف بلند و کوتاه، پرنور و کم نور، کوچک و بزرگ، به کودکان این امکان را می دهد که بسته به نیازها و خلق و خوی خود به موقعیت های اجتماعی مختلف – مجامع بزرگ، گروه های کوچکتر یا تنهایی – روی بیاورند. علاوه بر این، چیدمان منجر به فضاهای بیرونی متنوعی می شود که می توانند نیازهای متفاوتی از نظر نور خورشید، سایه و سرپناه را برآورده کنند. این بدان معناست که می توان از آنها در رابطه با تغییر سطوح، الگوها و برنامه های فعالیتی که زندگی روزمره را در مدرسه تعریف می کند، استفاده و تجهیز کرد.

 

 

فارس

درباره نویسنده