د٫ اردیبهشت ۱۰ام, ۱۴۰۳

معماری درجه یک روستای لافت

خصوصیت بارزی که باعث به شهرت رسیدن این روستا در ایران شده است، سبک معماری خان‌ ها و سازه‌‎های آن است، به طوری که اکثر خانه‌های این روستا دارای بادگیرهایی قدیمی و زیباست و همچنین ۹۵ درصد ساکنین این روستا، بومی بوده و به شیوه سنتی زندگی می‌کنند، مشهورترین جنگل‌های آبی ایران، یعنی جنگل حرا از امتداد بندر لافت و یان روستا ؛از می‌شود که تا شهر سهیلی و طبل، ادامه پیدا می‌کند.

معماری روستای لافت

یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری لافت، سبک معماری منازل مسکونی و ساختمان‌های آن است، در تمام خانه‌های مسکونی روستای لافت، یک بادگیر زیبا وجود دارد و همین امر سبب شده تا در کتب تاریخی از این روستا با نام بندر بادگیرها یاد شود.

خانه‌های تاریخی موجود در لافت، بسیار نزدیک به یکدیگر ساخته شده‌اند و بر فراز پشت بام هر یک بادگیرهای کوچک و بزرگ خودنمایی می‌کند، اگر برای اولین مرتبه به لافت سفر کنید، تنگ بودن کوچه‌ها و خیابان‌های این روستا برای شما تعجب آور خواهد بود.

معماری درجه یک روستای لافت

هدف از ایجاد چنین بافت مسکونی و نزدیک به هم در گذشته، فرار از دست نور سوزناک خورشید بوده، به طوری که اگر شما در هر کدام از کوچه‌های زیبای روستای لافت پیاده روی کنید، به غیر ساعاتی از میان روز، نور خورشید شما را اذیت نخواهد کرد و همین دلیلی شده که محیط داخلی روستا بسیار خنک تر از اطراف آن و حتی خود جزیره قشم باشد.

بادگیرهای موجود در روستای لافت ، بسیار هنرمندانه تر از بادگیرهای موجود در شهرهای یزد و کرمان ایجاد شده‌اند، به طوری که در اکثر این بادگیرها، نقوش اسلامی و مینیاتوری فراوانی به چشم شما می‌خورد که مربوط به صدها سال گذشته است، بادگیرهای موجود در دو سبک معماری دو طرفه و چهار طرفه ساخته شده‌اند و هوای خنک برخواسته از آب‌های دریای خلیج فارس را به درون منزل هدایت می‌کند و از آنجا این نسیم سرد به اتاقی که در زبان بومی نشینان این منطقه به اتاق لوله شهرت دارد، می‌رسد.

معماری خانه‌های روستای لافت

سبک معماری استفاده شده در ساخت خانه‌ها و ساختمان‌های روستای لافت به صورت ایرانی هخامنشی و تلفیقی از آثار اسلامی می‌باشد که به گفته مورخین مربوط به هزار سال قبل است، معماری که در آن خانه‌ها به صورتی سنگی و کاهگلی ساخته شده‌اند.

معماری درجه یک روستای لافت

در اکثر خانه‌های روستای لافت، دو بخش تابستانه و زمستانه جهت زندگی وجود دارد که ساکنین در طول سال در آن‌ها استراحت می‌کنند، شیوه معماری در این خانه‌ها طوری است که در آن هیچگونه دسترسی غیر از دربی کوچک به منازل دیده نمی‌شود، هدف از ساخت چنین خانه‌هایی حفظ ارزش‌های خانوادگی و مذهبی بوده، مصالح به کار رفته در ساخت این منازل کاملا با شرایط کویری و آب و هوای گرم و شرجی سازگار بوده و همین دلیلی شده که قدمت برخی از این ساختمان‌ها به صدها سال برسد.

 

در مجموع روستای لافت دارای دو بافت تاریخی و مدرن است، در بافت تاریخی تمامی خانه‌ها دارای بادگیر و سبک معماری کویری بوده و در بافت مدرن اکثر خانه‌ها از آهن و فولاد ساخته شد و اثری از بادگیر در آن‌ها به چشم نمی‌خورد.

درباره روستای لافت

جمعیت روستای لافت در آخرین امارگیری ها به ۶۴۲۰ نفر رسیده و نسبت به آمارگیری ۲۰ سال گذشته دو برابر شده است، پوشش مردم بومی ساکن این روستا، همانند اکثر جزایر بومی خلیج فارس، از فرهنگ اصیل ایرانی و مذهبی ریشه گرفته و مردم با لباس‌های محلی زیبا در آن زندگی می‌کنند.

معماری درجه یک روستای لافت

به گفته یکی از بومیان این روستا، دختران مجرد ساکن لافت بدون روبند زندگی می‌کنند و پس از اینکه متاهل شدند، به روی صورت خود نقابی می‌زنند که در تصاویر مشاهده می‌کنید، برخی دیگر از بومیان عقیده دارند، که این نقاب‌ها باعث می‌شود تا صورت بانوان در آفتاب سوزناک قشم دچار مشکل نشود، این فرهنگ اصیل جنوب ایران، امروزه به کشورهای عربی و بی ریشه حاشیه دریای خلیج فارس رسوخ کرده و دختران عربی هم از این نقاب‌ها استفاده می‌کنند.

زبان اکثر ساکنین لافت، ایرانی – بندری است، به طوری که در گفتگوهای روزمره خود، کمتر از القاب عربی استفاده می‌کنند، البته در برخی کلمات مردم بومی، از جملات انگلیسی استفاده می‌کنند که دلیل آن هم استعمار این جزیره در سال‌های دور توسط پرتغالی‌ها بوده است که اثرات آن همچنان در گویش مردم باقی مانده است.

نکته جالب دیگر درباره این روستا این است که در آن هیچگونه مسجدی برای استفاده بانوان وجود ندارد و فقط در روزهای تعطیل بانوان می‌توانند، در مسجد حضور پیدا کنند، مردم این روستا بسیار مذهبی بوده و دارای مذهب سنی اسلامی هستند، تفریحات کودکان و کهنسالان لافت، دور قرآن و روخوانی آن بوده که در روزهای مختلف در مساجد دهکده بر پا می‌شود.

معماری درجه یک روستای لافت

شغل اکثر مردم بومی لافت، ماهیگری، لنج سازی، باغداری، صیادی، علف چینی و دامداری می‌باشد، یکی از مشهورین رقص‌های محلی ایرانی به اسم رقص ازوا و باسک گویی است که در آن با خواندن اشعار بومی و رقص‌های شاد بندری مردم به تفریح می‌پردازند.

منبع: این تودی

درباره نویسنده