مسجد جامع دانشگاه امام‌حسین(ع)؛ اثری ملی با الهام از عتبه حسینی و مسجد کوفه

در طراحی مسجد جامع دانشگاه امام حسین(ع) تلاش شده است که معماری ایرانی_ اسلامی در آن نمود داشته باشد. به همین جهت طراحی شبستان مسجد، محیط و فضایی آرامش بخش و دوری از وابستگی‌های دنیوی را برای مخاطب تداعی می کند. 

معماری محراب شبستان مسجد به گونه ای است که در انسان تعلق خاطر و حس عروج (سیر از کثرت به وحدت) را به وجود می آورد، ضمن اینکه سادگی، نظم، تعادل، تشابه و توجه به وحدت بصری در معماری آن مورد توجه بوده است.

ورودی ایوان مسجد، از ایوان سه‌دهانه حرم حضرت زینب(س) و هندسه قوس‌های ایوان آن الگو گرفته از ایوان بارگاه حضرت سیدالشهدا (ع) است. در معماری محوطه مسجد هم از عناصر نمادین ایرانی- اسلامی استفاده شده و کاشی مورد استفاده در ساخت گنبد مسجد هم از کاشی های هفت رنگ سنتی دست‌ساز اصفهان است.

بلندی گنبد از روی سقف بام به ارتفاع ۱۲ متر است و به نیت ائمه دوازده‌گانه (ع) طراحی شده و بلندی مناره‌ها نیز از پامنار به نیت چهارده معصوم(ع)، ۱۴ر متر ارتفاع دارد.

علاوه بر این، شمسه‌های سنگی سبزرنگ روی پوسته پنجره ها، به تعداد ۱۴ عدد، به نیت چهارده معصوم(ع) و طاق‌نماها نیز همراه با کتیبه‌ اذکار به تعداد پنج‌ قاب، به نیت حضرات پنج تن آل عبا (ع)  طراحی شده است.

در  طاق نماهای پنج‌گانه اذکار «الله اکبر»، «لا اله الا الله»، «محمد(ص) رسول الله»، «علی(ع) ولی الله» و «حسین(ع) ثارالله» با تکنولوژی روز طراحی و ساخته شده است. دهانه‌های داخلی اصلی ورود به شبستان‌، نمادی از محراب مسجد کوفه به تعداد سه دروازه ورود است.

طرح معماری مسجد جامع دانشگاه امام حسین(ع)، به این دلیل اثری ملی است که می‌توان مجموعه ای از معیارها را از درون ویژگی‌های بصری و احساسی‌اش استخراج کرد، این معماری بی‌بدیل روایتگر ایده‌ها و حتی مبانی خاص در مباحث هنری است.

در واقع مسجد جامع دانشگاه امام حسین(ع)، احیاگر معماری مسجد در دوره‌ معاصر است و کپی‌برداری نیست بلکه اصل در ساخت آن با معاصرسازیِ سنت‌ها و ایده‌های جدید و پارادایم ها است که حس مکان، فضا و زمان از ویژگی‌های اثرگذارِ آن است.

نظم و زیبایی شناسی و هنرنمایی که در مسجد دانشگاه مد نظر بوده، تلفیقی از هنر مدرن و هنر سنتی، با استفاده از الگوها و جانمایه‌های هنر ایرانی-اسلامی است که در ریشه و بن خویش دارد.

شبستان