بی توجهی به بزرگترین تک بنای سنگی ایران

مدیر پایگاه معبد آناهیتا با بیان اینکه بازه زمانی ۱۳۴۷ خورشیدی تا سال ۱۳۵۶ عصر طلایی فعالیت‌های پژوهشی در معبد آناهیتا بوده است، گفت: این بنا با تمام ویژگی‌های منحصر بفرد به لحاظ ساختار معماری متاسفانه در استان کرمانشاه نادیده گرفته شده و این در حالی است که بنای تاریخی کنگاور جزء ۱۰ پایگاه پژوهشی اولیه در ایران بشمار می‌رود.

گراوند افزود: علی رغم اینکه معبد آناهیتا دارای برنامه زمانبندی مدون جهت رونق و درآمدن این اثر تاریخی از رکود و خواب چندین ساله است، ولی به لحاظ تخصیص اعتبار از سوی استان توجهی چندانی به این اثر ارزشمند صورت نمی‌گیرد.

وی گفت: در حال حاضر پایگاه با اعتباراتی که از سوی دفتر امور پایگاه‌های جهانی و ملی به معبد آناهیتا تخصیص داده می‌شود به فعالیت‌های خود می‌پردازد و اعتبارات استانی بسیار کم و ناچیز است و جوابگوی اجرای برنامه‌های این پایگاه نمی‌باشد.

مدیر پایگاه معبد آناهیتا خاطرنشان کرد: جهت ساماندهی منظر این اثر تاریخی و ارائه درک درستی از ساختار معماری آن ضرورت دارد امتداد دیوار غربی کاوش را به ضلع جنوب غربی متصل کرد. از طرفی دیگر وجود بقایای دژ سلجوقی در ضلع شمالی از دیگر شاخصه‌های این اثر فرهنگی در دوره اسلامی است که با کاوش آن می‌توان اهمیت این سازه دوره اسلامی را آشکار ساخت.

گراوند گفت: در ضلع شرقی نیز بخشی از دیوار نمایان است که با مرمت ان می‌توانیم جزییات بیشتری از این سازه بزرگ را آشکار کنیم.

وی با بیان اینکه در این بنا توده‌ای از خاک مانع دید گردشگران است، افزود: برای ساماندهی معبد اناهیتا بودجه‌ای سالیانه ۲میلیارد تومان به مدت ۴تا ۵سال نیاز است که بتوان ابعاد بیشتری را در معرض دید گردشگران قرار داد.

گراوند تصریح کرد: معبد اناهیتا کم از بیستون و‌ تخت جمشید ندارد و ساختار شکل گیری آن با تمام بنا‌های تاریخی ایران متفاوت است.

مدیر پایگاه معبد اناهیتا اظهار داشت: کاوشگر نخست این بنا براساس ساختار معماری و شواهد باستان شناختی بنای کنگاور را متعلق به دوره اشکانی می‌دانسته و این در حالی است که آذرنوش باستان شناس ایرانی بر اساس نتایج کاوش بر این باور بوده است که این اثر کاخی ناتمام از دوره ساسانی می باشد و جز پروژه‌های ناتمام خسرو پرویز است.

وی خاطرنشان کرد: در هر صورت این بنا چه متعلق به دوره اشکانی و چه متعلق به دوره ساسانی باشد در هیچ کجای فلات ایران سازه‌ای همپای معبد اناهیتا مشاهده نمی‌شود و نه تنها در ایران بلکه در خارج از ایران نیز نمونه ان وجود ندارد.

گراوند بیان کرد: متاسفانه یکی از عوامل تخریب انسانی در معبد آناهیتا وجود محله گچ کن و ساخت کوره‌های آهک پزی در این بنای تاریخی بوده است که با خُرد کردن سنگ‌های معبد اقدام به تولید اهک می‌کردند که بقایای کوره‌های آن‌ها همچنان در این اثر تاریخی به جای مانده است.

مدیر پایگاه معبد آناهیتا یادآور شد: این بنا برای ساماندهی نیاز به طرح مطالعاتی ندارد بلکه نیازمند اختصاص اعتبار برای کاوش‌های عمیق جهت مشخص شدن ابعاد متفاوت ان است.

 

منبع: