بازخوانی شاهکار معماری بروتالیستی در پاریس؛ شاید عجیب‌ترین ساختمان اروپا!
مجموعه مسکونی «لز اِتوال» در ایوری سور سِن فرانسه، که بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۵ توسط ژان رنودی و رنه گایوسته طراحی شد، به عنوان یک نمونه موفق از معماری بروتالیستی معرفی شد. این پروژه نوآورانه، با فرم هرمی شکل و واحدهای منحصر به فرد، مرزهای بین فضای عمومی و خصوصی را کمرنگ کرده است.
مجموعه مسکونی «لِز اِتوال» به معنای «ستاره‌ها» در ایوری سور سِن در حومه پاریس، فرانسه، که بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۵ توسط معماران برجسته، ژان رِنودی و همسر سابقش رنه گایوسته طراحی شد، به‌عنوان یک الگوی موفق در معماری مدرن و بروتالیستی دوباره مورد توجه قرار گرفت.
نوآوری در طراحی و ساختار:
ساختار ستاره‌ای: نام مجموعه از ساختار ستاره‌ای ۱۶ ضلعی گرفته شده که مبنای طراحی تمام واحدها است و هر آپارتمان دارای یک نقشه طبقاتی منحصربه‌فرد است.
هرم‌های پله‌ای: ترکیب هرمی شکل بنا، فضای کافی برای تراس‌های بزرگ، ورود نور به داخل و ایجاد سقف‌های پوشیده از گیاهان را فراهم کرده است.
فضای عمومی فعال: در این طرح، زندگی عمومی صرفاً در سطح زمین محدود نمی‌شود، بلکه طبقات بالاتر نیز از طریق پل‌ها، رمپ‌ها و پله‌های بیرونی قابل دسترسی هستند و مرزهای بین فضای خصوصی و عمومی را کمرنگ کرده‌اند.
تلفیق با محیط زیست: معماران به‌طور جدی ترافیک عابر پیاده و خودروها را از هم جدا کردند. پوشش گیاهی وسیع، ویژگی‌های بروتالیستی بتن اکسپوز را تلطیف کرده و به بهبود شرایط اقلیمی کمک می‌کند؛ به‌طوری که حتی پس از گذشت ۴۵ سال، هیچ نشانی از تخریب یا خرابکاری در این مجموعه دیده نمی‌شود.
این پروژه آزمایشی و موفق، با وجود گذشت نیم قرن از ساخت، همچنان الگویی درخشان برای توسعه متراکم، اتصال گروه‌های اجتماعی و ایجاد فضاهای کیفی شهری است.
گفتنی است؛ زبره‌کاری یا معماری بروتالیست، سبکی از معماری است که در آن ساختمان‌ها کلاً با بتن زبره و بدون روکش و دیگر عناصر کاربردی، به عبارتی عریان و عاری از زینت اجرا می‌شوند. اصطلاح زبره‌کاری (بروتالیسم) در ۱۹۵۴ در فرانسه و بریتانیا برای توصیف این شیوه به کار رفت.
درباره نویسنده
نویسنده