آسمانخراش های باد شونده!
طراحان خوش ذوق و جسور تصوری از آینده معماری و طراحی ساختمان را در ذهن پرورانده و نتیجه آن چیزیست که انگار از فیلم های تخیلی هالیوودی بیرون می آید.
آسمان خراش های باد شونده که به کمک هوش مصنوعی طراحی شده اند.این ساختمان‌ها زاییده ذهن زومو هستند – ZUMO یک روش طراحی به خصوص است که ریشه آن به شهر بارسلون برمی گردد . این روش که در سال ۲۰۲۰ توسط آندره ساشکو و الساندرو لوسیگنولی تألیف شد، دانش کلاسیک و فناوری معاصر را برای تجسم فرم های ساخت و ساز جدید ترکیب می کند.
آخرین پروژه آنها که این روزها توجهاتی را به خود جلب کرده، همین ساختمان های باد شونده است. زومو از مدل متن به تصویر برای تجسم ساختمان‌های بادی در محیط‌های شهری استفاده می کند. به گزارش سیناپرس، این تصاویر ابرسازه ها را در شهرهای آینده مجسم کرده است. در طراحی این سازه ها به ناچار، بخش هایی سخت (مانند سقف یا برخی ستون ها) جهت پایداری در ساخت این برج ها وجود دارد. اما به دلیل اینکه اینها سازه هایی باد شونده است، می توان آن ها را تا ارتفاعات بلند پمپاژ کرد و به بالا فرستاد، برای حمل و نقل و جابجایی کامل شان از منطقه ای به منطقه دیگر صافشان کرده و در مکان هایی که نیاز است دوباره بازسازیشان کنید. فقط مطمئن شوید که تمام وسایلتان را قبل از هر جابجایی از ساختمان خارج کرده اید!
این ساختمان ها که از انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کنند، ردپای آلودگی زیست محیطی کمتری نیز دارند، که اگر واقعی باشند، می توانند بیش از تصور ما مفید باشد.البته کسی چه میداند، شاید یک روز رنگ واقعیت به خود بگیرند.
هوش مصنوعی معماری را به چالش می کشد
ساختمان‌های زومو ممکن است فعلا مجازی باشند، اما هوش مصنوعی از قبل در طراحی ساختمان‌های واقعی نقش داشته است. به عنوان مثال، معمار و طراح معروف، خانم زاها حدید اخیراً فاش کرده است که از مولدهای متن به تصویر برای تولید ایده برای بیشتر پروژه های خود استفاده می کند. اگرچه این روش رایج است، اما فعلا جای توسعه بیشتر دارد.
حامیان این طرح استدلال می کنند که هوش مصنوعی می تواند دریچه تازه ای به سمت طراحی بازکرده و مشتریان را با فرایند طراحی درگیر کند و این پروسه را ساده تر کند. اما منتقدان می گویند این روش نسبت به سبک های معماری اصیل و آزموده شده تناقض بسیاری دارد و هنر معماری را زیر سوال می برد. همچنین نگرانی گسترده تری در مورد تهدید کار طراحان سنتی نیز وجود دارد.
به گزارش سنیاپرس، در ژانویه گذشته، سه هنرمند این موضوع را به یک دعوای حقوقی دسته جمعی تبدیل کردند. شاکیان ادعا می‌کنند که سیستم های Stability AI، DeviantArt و Midjourney حقوق «میلیون‌ها هنرمند» را با میکس کردن آثار دارای حق چاپ آنها با هوش مصنوعی، نقض کرده و درواقع حق کپی رایت طرح های آنها را زیر پا گذاشته است.
درواقع این سیستم‌ها با الهام از آثار هنری موجود که توسط طراحان و معماران در گذشته بوجود آمده اند، طرح های جدید بیشماری را با تلفیق هوش مصنوعی تولید می کنند. مسلماً، آنها کارهای گذشته و آینده را از هنرمندان می‌دزدند. اما اگر این طرح ها بتوانند آینده باشکوهی از زندگی در ساختمان های بادکنکی را ارائه دهند، شاید کارشان قابل توجیه باشد.
در نهایت باید دید که آیا معماران و طراحان به عنوان خلق کنندگان هر طرح و نیز مردم عادی در جایگاه مشتری و استفاده کنندگان طرح، به حضور هوش مصنوعی در حیطه معماری روی خوش نشان خواهند داد یا خیر؟ اما در طول زمان همیشه ثابت شده که تغییر و پیشرفت اجتناب ناپذیر است.
سیناپرس
درباره نویسنده
نویسنده