پیوند معماری معاصر با محیط شهر اصفهان بررسی شد

این کتاب نشان می‌دهد که گروهی از معماران معاصر که به اهمیت امتداد سنت عظیم قدمایی‌ ما در معماری پی برده بودند، چگونه تلاش کردند که با اندیشه ورزی دوباره در باب محیط غنی شهر اصفهان، بناهای معاصر خود را با نبض این موجود زنده هماهنگ کنند. این تلاش‌ها به دستاوردهایی ختم شده که بی‌شک معماران دیگر می‌توانند از آن بیاموزند و بر آن بیافزایند. البته این آموختن و افزودن اگر با نگاه انتقادی همراه نباشد به نظر نمی‌رسد که بتواند گسترش یابد و همه گیر شود.
این کتاب آغازی است برای یک حرکت متوالی و ممتد و دعوتی است برای همه آنهایی که به ضرورت‌های چنین رویکردهایی در معماری پی برده اند. کسانی که ورای سودجویی‌ها، سطحی‌نگری‌ها و مدپرستی‌ها، شهرهای ما را هر روز بیشتر از پیش غیرقابل سکونت می‌یابند. گروهی که پی برده اند رسالت معمار در دوره معاصر چنین است که بسیار بیشتر از آنکه خط بکشد باید بخواند، بنویسد و منتقدی راستین نسبت به وضعیت موجود باشد. نقدی بنیادین از سازوکارهای شکل گرفته از ساختارهای معیوب که امکان میراثی اندیشیدن را از معمارش دریغ کرده است.

این کتاب حاصل تلاش پدیدآورندگانی دلسوز و آینده‌نگر و گروهی جدی و آگاه است که در کنار یکدیگر، هر کدام بخشی از ساختار این کتاب را شکل داده و نشان دادند که می‌توان متفاوت و خلاف جریان مرسوم در حوزه معماری اندیشید و محتوا ساخت.