«معماری و شهرسازی» رد پای ارزش ها و مبانی تمدنها
هنر و معماری به عنوان یکی از وجوه هر تمدن، ابزاری است برای ترجمان مبانی آن تمدن. در تمدن معاصر غربی، مفهوم لیبرالیسم و آزادی (البته آزادی با تعریف غربی)، از مهمترین مبانی حاکم بر این تمدن است. ترجمان این نوع آزادی را میتوان در تابلوی نقاشی سمت چپ دید؛ کما اینکه ترجمان همین نوع آزادی (ولنگاری) را میتوان در سینمای هالیوود و یا سایر عرصههای هنر معاصر غربی مشاهده نمود. این تمدن، در مقابل تمدن معناگرایی است که قرنها بر ایران اسلامی حاکم بوده و ترجمان این نوع معناگرایی و عبودیت را میتوان در تابلوی نقاشی سمت راست بالا دید.
اما انعکاس تمدن ها صرفا به نقاشی و مجسمه سازی و سینما و… محدود نمیشود و در معماری و شهرسازی نیز میتوان رد پای ارزش ها و مبانی تمدنها را دید. ترجمان معناگرایی و عبودیت در معماری و شهرسازی اسلامی ایرانی را در تصویر راست پایین بنگرید؛ جایی که شهر اسلامی ایرانی، شهری به غایت عفیف و حریممند بود. در مقابل، شهر معاصر را میتوان دید که متناسب با مفهوم لیبرالیسم و برهنگیِ فرهنگی، شهری به غایت عریان و بدون حریم است.
حال سوال این است که چطور مدیران متشرعی که هنرهایی نظیر نقاشی بالا چپ را برنمیتابند و ایدهآلشان نقاشی بالا راست است، در عرصه شهرسازی هیچ توجهی به بافتهایی نظیر پایین راست ندارند و در حال ترویج الگوهایی نظیر پایین چپ هستند؟! این نوع شهرسازی عریان چه نسبتی با تربیت شهروندان عفیف و معناگرا دارد و نتیجه این نوع شهرسازی عریان چه خواهد شد؟! از کوزه همان برون تراود که در اوست.
خبرگزاری رسا
درباره نویسنده
نویسنده