معماری ایرانی، معماری هویت گرا

در یک قرن گذشته مفهوم معماری هویت گرا که ناشی از پیوند کالبد با فلسفه، اندیشه، باور و اعتقادات معماران بومی بود با ورود معماری بیگانه و کاریکاتور گونه مفهوم خود را از دست داده است.

مرتضی طالع ماسوله کارشناس و استاد معماری ایرانی گفت: در بررسی معماری ایرانی می‌توان دو نوع معماری را از هم تشخیص داد: ۱- معماری دوران باستان و ۲- معماری دوران اسلامی

طالع ماسوله افزود: در هر دوره اندیشه‌های پنهانی در طراحی معماری وجود داشت که پی بردن به آن‌ها بسیاری از ابعاد معماری ایرانی را مشخص می‌کند که متأسفانه در دوران معاصر به آن بی توجهی و یا کم توجهی شده است.
این استاد معماری ایرانی گفت: به عنوان مثال در تخت جمشید که نمونه بارز معماری باستان است ۱۳۵ هزار متر مربع باغ شهر وجود داشت که تخت جمشید فقط بخشی از آن بوده است.
وی افزود: در آثار به دست آمده از محیط پیرامونی کاخ تخت جمشید درختان سرو اطراف آن نشان از استواری و اقتدار حکومت دارد.
طالع ماسوله گفت: همچنین مجسمه‌هایی با دو سر عقاب و گاو در تخت جمشید نشان از بلند پروازی و برکت حاکمیت دارد.
وی همچنین با اشاره به بنای نقش جهان در دوره اسلامی افزود: در این مجموعه، عالی قاپو محل اقامت پادشاه در غرب میدان و مسجد شیخ لطف الله در شرق این مجموعه، بنا شده است که اندیشه پنهان آن به پادشاه یاد آوری می‌کند مانند غروب خورشید از غرب، حکومت نیز تا ابد ماندنی نیست.
این استاد معماری ایرانی همچنین گفت: جایگاه مسجد شیخ لطف الله در شرق نقش جهان یاد آور طلوع خورشد از شرق و ماندگاری پروردگار است.
طالع ماسوله تأکید کرد: توجه و کشف اندیشه‌های پنهان در معماری ایرانی می‌تواند معماری معاصر را به مرحله‌ای برساند که نام معماری هویت گرا را به آن می‌دهیم.

صداوسیما

 
 

درباره نویسنده