محله‌ها در بافت تاریخی باید برای سکونت دائم افراد آماده شود
عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه کاشان با بیان اینکه محله‌ها در بافت تاریخی باید برای سکونت دائم افراد آماده شود، گفت: هدف بخش بزرگی ازسرمایه‌گذاری‌هایی که در بافت‌های تاریخی انجام می‌شود، جذب گردشگر داخلی و خارجی است.
عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه کاشان با بیان اینکه محله‌ها در بافت تاریخی باید برای سکونت دائم افراد آماده شود، گفت: هدف بخش بزرگی از سرمایه‌گذاری‌هایی که در بافت‌های تاریخی انجام می‌شود، جذب گردشگر داخلی و خارجی است.
احمد دانایی‌فر اظهار داشت: این در حالی است که در بحث حفاظت و نگه‌داشت بافت‌های تاریخی مهمترین مولفه‌ای که باید تقویت شود، سکونت دائم مردم در بافت است تا افرادی که در گذشته زندگی ساری و جاری خود را داشته‌اند همچنان در محل سکونت‌شان به زندگی آرام خود ادامه دهند.
وی با تاکید بر اینکه تغییر کاربری بناهای تاریخی و تبدیل آن به مکان‌های اقامتی راه حل منطقی برای احیای این بناها نیست، افزود: در صورتی که شمار محدودی از این اثرهای تاریخی برای حضور گردشگران بازسازی و آماده شود، نه تنها مشکلی ندارد بلکه خیلی خوب است؛ اما با توجه به انقلابی که در احیای اثرهای تاریخی رخ داده و بخش قابل توجهی از آنها یعنی بیش از ۹۰ درصد برای جذب گردشگر داخلی و خارجی اختصاص می‌یابد، این مهم به صلاح حفظ بافت تاریخی نیست.
عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه کاشان اضافه کرد: از حیث عملکرد هم اگر به مجتمع مجاور خانه بروجردی‌ها نگاه شود، با هدف‌های مد نظر کارفرما هم به نظر این راه حل منطقی نیست و اگر با این شرایط برای احیا در بافت تاریخی گام برداریم، در کوتاه، میان و دراز مدت، آرام آرام این بافت خالی از سکنه بومی خواهد شد؛ چنان که اکنون هم در برخی از بافت‌ها شاهد هستیم.
وی تغییر قشر اجتماعی ساکن در بافت تاریخی را از جمله مشکلات برشمرد و گفت: آرام آرام قشرهایی در بافت ساکن می‌شوند که زبان گفتاری و رفتاری آنها با بافت هم‌خوانی ندارد، چون ساکن شدن در بافت تاریخی آشنایی می‌خواهد که بین افراد غیربومی وجود ندارد؛ بنابر این در کنار موضوع تخلیه، بحث تغییر قشر نیز به وجود خواهد آمد.
دانایی‌فر، دخل و تصرف‌های غیرکارشناسانه در تغییر کاربری‌های جدید بناهای تاریخی را از دیگر چالش‌ها دانست و بیان کرد: در ساختمانی که تا دیروز متعلق به پنج یا ۱۰ نفر و ساکن بوده‌اند، می‌کوشند با تغییر کاربری برای ۴۰ تا ۵۰ نفر درست کنند که سازه این را نمی‌پذیرد.
به گفته وی، چون بحث اقتصادی نیز پشت این ساخت و سازها نهفته است، در پیکر سازه تاریخی دخل و تصرف صورت می‌گیرد و برای سازه و کالبد تاریخی به منظور کاربری‌های جدید هزینه می‌شود؛ بنابراین با دخل و تصرف غیرکارشناسی، بافت تاریخی فدا می‌شود.
منبع:قلم
درباره نویسنده
نویسنده