خاطرات قدم زدن در خانه سنگی و حیاطی که همیشه بوی گل‌هایش کوچه را پر از عطر می‌کرد. معماری خانه عزت‌الله انتظامی چه آن روزهایی که خودش در این خانه زندگی می‌کرد و چه این روزها که به خانه‌موزه تبدیل شده است مهمانان را سر ذوق می‌آورد. تک‌خانه ویلایی محله قیطریه که به لطف و کرم مالکش به برج تبدیل نشده و محلی برای هنردوستان، به‌خصوص علاقه‌مندان به تئاتر و سینما شده است.

خانه استاد، خانه‌ای ویلایی به سبک معماری خانه‌های اواخر دوره ‌پهلوی است؛ خانه‌ای با شکستگی‌های معماری دلچسب که حس کنجکاوی را برای بیننده به وجود می‌آورد و قدم زدن در آن هیچ‌گاه تکراری نخواهد شد، چون همیشه گوشه دنجی برای یافتن و نگریستن ‌در خانه پیدا می‌شود.

ورودی خانه با آن در چوبی و آجرهای رنگی به یک خوشامدگویی باشکوه می‌ماند. همین رنگ آجری نما و معماری خاص باعث شده تا یکی از خانه‌های زیبا و منحصربه‌فرد منطقه ۳ تهران باشد. به‌محض ورود به خانه، استاد عزت‌الله انتظامی، به‌عنوان مالک خانه، با یک جمله خواندنی به استقبالتان می‌آید؛ جمله‌ای که درورودی اصلی خانه نصب شده است: «چندی پیش اینجا خانه من بود، اما اکنون خانه همه عاشقان صحنه و نمایش است، خانه‌ام آباد است، خانه‌ام نورانی است، چون شما اینجایید. ۲۷/۳/۹۳عزت‌الله انتظامی.»

ساختمان خانه ۴۵۱ مترمربع مساحت دارد و استاد انتظامی در زمان حیات خود تصمیم می‌گیرد آن را به‌عنوان خانه موزه تئاتر و سینما اهدا کنند. خانه برای ۲سال در دست بازسازی قرار می‌گیرد تا برای خانه‌موزه‌شدن آماده شود. سالن تئاتر، اتاق شهرفرنگ، کافی‌شاپ و اتاق تماشاگه زمان ازجمله بخش‌های دیدنی این آنجا است.

بااین‌حال، بعد از تکمیل بازسازی خانه و تبدیل آن به موزه، انتقادهایی به نحوه بازسازی گرفته شد؛ اینکه این خانه منزل شخصی استاد عزت‌الله انتظامی بوده است، ولی متأسفانه مخاطب هیچ‌کجای آن نمی‌تواند روزمرگی‌های زندگی استاد را حس کند. خانه با همان شکل و شمایل اصلی به موزه تبدیل نشده است، بلکه تغییرات زیادی انجام‌شده. مسئولان موزه برای جبران این نقطه‌ضعف بخش‌هایی از موزه را به وسایل شخصی استاد اختصاص داده‌اند تا گواه این باشد که عزت‌الله انتظامی روزگاری در این خانه زندگی می‌کرد.

در بازسازی خانه‌های شخصیت‌های معروف و تبدیل آن به موزه، حفظ حال و هوای اصلی خانه و صاحب‌خانه مهم‌ترین موضوع است.