ساختمان رایشتاگ آلمان

ساختمان رایشتاگ که همان ساختمان مجلس فدرال آلمان نیز می‌باشد در برلین قرار دارد، این ساختمان یکی از معروف‌ترین مکان‌های توریستی در تمام آلمان است. رایشتاگ در انتهای قسمت شمالی خیابان «Ebertstrasse» و چشمه‌ی جنوبی رود اسپریی قرار دارد. پارک تیرگارتن (Tiergarten) نیز دقیقاً در غرب ساختمان و دروازه‌ی معروف براندنبروگ نیز در جنوب آن واقع است.

این ساختمان نئو رنسانسی توسط «پائول والوون» طراحی و ساخت آن نیز در سال ۱۸۹۴ به پایان رسید و بین سال‌های ۱۸۴۹-۱۹۳۳ محل اداره‌ی حکومت آلمان بود. در تاریخ ۲۷ فوریه ۱۹۳۳ بود که تنها یک ماه پس از صدراعظمی هیتلر این ساختمان آتش گرفت و اولین زبانه‌های آتش جنگ افروخته شد. رایشتاگ در جنگ جهانی دوم نیز آسیب‌های دیگری را به دلیل بمباران متفقین متحمل شد و بی‌توجهی به آن در سال‌های پس از جنگ نیز باعث شد میزان این آسیب‌ها بسیار زیاد شود.

کار بازسازی رایشتاگ از سال ۱۹۹۵ به طور رسمی آغاز گردید. در طرح فاستر یک گنبد شیشه ‌ای با ویژگی های منحصر به فرد جایگزین گنبد تخریب شده (در جنگ جهانی دوم) قرار گرفت. این گنبد شیشه ای از چند نظر حائز اهمیت است. درخشش گنبد شیشه ای در هنگام شب به عنوان سنبلی از قدرت و توانایی مردم آلمان فدرال بر فائق آمدن بر مشکلات در دوران سختی به حساب می آید. آینه ‌های قرار گرفته بر روی مخروط میانی گنبد، روشنایی طبیعی و تصویر مردم (بازدیدکنندگان) که نمایانگر قدرت مجلس می باشند را به تالار نمایندگان منعکس می‌نماید. استفاده از شیشه در گنبد و وجود فضاهایی برای حضور دائمی مردم نیز این امر را تداعی می کند که همه امور در حکومت آلمان برای مردم شفاف و مردم حق نظارت دائم بر جلسات نمایندگان را دارا می باشند.

علاوه بر زیبایی خیره کننده رایشتاگ، فرم خاص طراحی گنبد شیشه ای، مخروط میانی آن و بهره گیری از پنجره‌ های هوشمند سبب شده که سیستم تهویه هوای داخل تالار به طور کاملا طبیعی انجام گیرد. رایشتاگ برای تامین انرژی مورد نیاز خود از شبکه شهری جداست و تنها زمانی که مولدهای انرژی آن دچار مشکل شوند ساختمان برای تامین برق خود به شبکه شهری متصل می گردد. بخشی از برق رایشتاگ از طریق ۳۰۰ متر مربع پنل خورشیدی که بر روی بام جنوبی ساختمان واقع شده است صورت می گیرد. بخش دیگر تولید برق این ساختمان نیز از طریق بیوگاز (منبعی تجدیدپذیر) تامین می گردد. مولدهای انرژی این ساختمان هیچگاه از تولید انرژی باز نمی ایستند و مازاد برق تولیدی را نیز به شبکه برق شهری انتقال می دهند. همچنین آب گرم مورد نیاز این ساختمان از طریق استفاده از حرارت اضافی داخل ساختمان تامین می گردد.

در داخل گنبد دو رمپ مارپیچ با جهات مخالف که یکی برای بالارفتن بازدیدکنندگان و دیگری برای پایین آمدن آنها از سکوی فوقانی (که برای دیدن منظره اطراف شهر برلین طراحی شده) قرار دارد. از دیگر ویزگی های طراحی این سازه منحصر به فرد امکان مشاهده نمایندگان مجلس در هنگام سوار شدن به آسانسور دسترسی به بام می باشد.