این منطقه از شمال ایران، در استان مازندران قرار گرفته، زمستان آن سرد و مرطوب و تابستان آن معتدل و مرطوب است. درختان گردو، هوای کوهپایه‌ای، آب گرم‌های طبیعی، مزارع برنج و بلندترین کوه ایران (دماوند) در شعاع ۲۰ کیلومتری زمین ترا واقع می‌شود.

طبیعتی زیبا با منظره‌ای از کوه دماوند. حداقل تغییر در ریخت‌شناسی این جغرافی و در عین حال تامین فضاهای باز-بسته-نیم باز امروزی به منظور ارتباط مستقیم با طبیعت که خواسته‌ی آن‌ها بود، جهت‌گیری پروژه را مشخص کردند.

تایپ فضایی کندوج که در لندسکیپ این منطقه وجود دارد این خصوصیات را داراست. گونه‌ای از فضا که در تراز هم‌کف نیمه باز است و حداکثر ارتباط را با محیط اطراف برقرار می‌کند، فشرده و جمع و جور است و بر سطح زمین گسترده نمی‌شود، در عین حال به خاطر شیب سقف در برابر برف و باران این اقلیم مقاوم است و فضای بسته‌ی انبارش برای سکونت مناسب است.

در مجموعه مطالب معماری، هدف معرفی توان و ظرفیت بالای این علم نزد معماران صاحب سبک کشورمان است. این آثار به وضوح نشان می دهند که دانش معماری در ایران مطابق با پیشرفت های روز و حتی فراتر از آن قرار دارد که می تواند جایگاه خاص کشورمان در خلق آثار هنری و حرفه ای را اثبات کند. بنابراین در تصاویر این مطالب ما فقط از هنر و دانش معماری لذت می بریم و درباره این علم سخن می گوئیم…

گروه طراحی با استفاده از فضای داخل سقف شیب‌دار و ستون‌های کندوج، امکانات فضایی مورد نیاز پروژه را فراهم کرد و سپس سطوح شیشه ای فعال، فضای بین ستون‌های چهارطاقی (۹ مربع) توخالی را آسوده کرد. سطوح شیشه‌ای Operable در سمتی که بنا کوه دماوند را می‌بیند به حداکثر می‌رسند تا ضمن نبستن منظره، امکان تبدیل شدن فضای طبقه هم‌کف به یک فضای نیمه باز را فراهم کنند.
در زمان‌های زیادی از سال که ساختمان نیمه باز است، فضاهای جمعی داخل و بیرون پروژه روی صفحه‌ی بتنی با هم در ارتباطند و زوج مالک پروژه اوقات زیادی را همراه دوستان در این حالت صرف می‌کنند. فضای خواب این زوج در تراز بالا و داخل هرم به دست آمده از سقف شیب‌دار قرار دارد. فضایی که کاملا از زندگی جمعی فاصله گرفته ولی از مناظر زیبای منطقه بهره‌مند است.

تخت خواب بتنی و یک جکوزی که به سمت دماوند است قرار گرفته‌اند. سقف شیب‌دار کندوج که حالا دو پوسته و عایق است میزبان کمدهایی است که امکان راه رفتن در آنها وجود دارد. اکنون گونه‌ی فضایی کندوج به یک گونه فضایی دو طبقه تبدیل شده است که در سطح اول زندگی جمعی با امکان نیمه‌باز شدن در سطح دوم و داخل سقف کندوج فضای خصوصی مالکان ویلاست.

پالت مصالح نمای بیرون این ویلای امروزی که با ذائقه‌ی صاحبانش هماهنگ است، سیمان و شیشه و فلز خودرنگ است، این سیمان معماری داخل فضاها را هم ساخته است. سیستم گرمایش از کف در کنار سایر سیستم‌های امروزی تاسیساتی و حفاظتی امکان اقامت طولانی را برای کاربران فراهم آورده‌اند. استفاده از این‌گونه‌ی فضایی که امکان ساخت با فن‌آوری و مصالح ایران دارد، روی فرهنگ فضایی و به تبع اقتصاد فضایی ما “اثر” خواهد گذاشت.

عصر ایران